Pte
William Ernest Colman
Informatie over geboorte
|
Geboortedatum: 20/07/1888 |
|
Geboorteplaats: Carleton Rode, Norfolk, Engeland, Verenigd Koninkrijk |
Algemene Informatie
|
Laatst gekende woonplaats: Kerrobert, Saskatchewan, Canada |
|
Beroep: Hulpsheriff |
|
Geloof: Baptist |
Informatie legerdienst
|
Land: Canada |
|
Strijdmacht: Canadian Expeditionary Force |
|
Rang: Private |
|
Service nummer: 907003 |
|
Dienstneming datum: 10/02/1916 |
|
Dienstneming plaats: Regina, Saskatchewan, Canada |
|
Eenheden: — Canadian Infantry, 19th Bn. (Central Ontario) (Laatst gekende eenheid) |
Informatie over overlijden
|
Datum van overlijden: 10/11/1917 |
|
Plaats van overlijden: Tiber, Passendale, België |
|
Doodsoorzaak: Killed in action (K.I.A.) |
|
Leeftijd: 29 |
Gedenkplaats
|
Ypres (Menin Gate) Memorial Paneel: Panel 26 G |
Points of interest 4
| #1 | Geboorteplaats | ||
| #2 | Laatst gekende woonplaats | ||
| #3 | Dienstneming plaats | ||
| #4 | Plaats van overlijden (bij benadering) |
Mijn verhaal
William Ernest Colman werd op 20 juli 1888 in Carleton Rode, Norfolk, geboren als zoon van William Bowles Colman en zijn vrouw Caroline Selina Bryant. Hij had drie zussen, Evelyn Mary, Doris May en Ruth Bryant; het gezin woonde in Kendal Lodge. Ernest was de enige zoon van een tak van de familie Colman die in Groot-Brittannië beroemd was vanwege "Colman's Mustard". Ernests vader was een grootgrondbezitter, hij was ook een vooraanstaand lid van de plaatselijke Baptistenkerk en magistraat. Na het verlaten van de school in Norwich vond Ernest werk als bankbediende.
Ernest kreeg zijn opleiding op een school in Bracondale, Norwich en in 1911 werkte hij als bankbediende. In 1913 emigreerde hij naar Canada. Ernest reisde in maart 1913 naar Kerrobert in Saskatchewan, een nieuwe stadje in aanbouw in de Canadese prairies, langs de Canadian Pacific Railway, waar hij land had gekocht. Tegen de tijd dat hij in februari 1916 in dienst trad, was hij er onder-sheriff geworden.
Ernest kreeg een opleiding tot seiner. In augustus 1917 werd hij uiteindelijk aangenomen door het 19de bataljon (Central Ontario Regiment). In november 1917 werd het 19de ingezet bij Passendale. Al sinds 1915 speelde het Britse opperbevel met het idee om een doorbraak in Vlaanderen te forceren. Maar de Duitsers waren voorbereid. Een netwerk van bunkers beheerste het slagveld. Na wekenlang ploeteren door de modder vervoegden Nieuw-Zeelanders, Australiërs en Zuid-Afrikanen de uitgeputte Britse divisies. Er werd even vaart gemaakt, maar toen stokte de aanval weer. Voor de legerleiding was het stoppen van het offensief, hoeveel levens dat ook zou sparen, geen optie. Een overwinning, zelfs een symbolische overwinning, was van levensbelang. Veldmaarschalk Haig's oog viel op Passendale. Het stukgeschoten dorpje bovenop de West-Vlaamse heuvelrug was sinds 1914 in Duitse handen en hed mythische proporties aangenomen.
Om die prijs te winnen, wendde Haig zich tot de Canadezen. Op de koude ochtend van 6 november namen de Canadezen de ruïnes van Passendale in. Op 10 november voerden de Canadezen hun laatste grootschalige aanval van het offensief uit door de hoogten ten noorden van Passendale in te nemen. De Canadezen wonnen de prijs, maar de verliezen waren onnoemelijk zwaar.
Ernest werd gedood op 10 november 1917. Volgens militaire documenten: "werd hij onmiddellijk gedood tijdens een bombardement in de ochtend van 10 november 1917, terwijl hij uitrustte op de weg Passendale - Zonnebeke." Ernests familie kreeg later te horen dat hij door een granaat werd getroffen terwijl hij boven op een paal stond om telegraafkabels te repareren. Ernest werd begraven langs de Passendale - Broodseinde weg. Zijn stoffelijk overschot werd niet geïdentificeerd en hij wordt herdacht op de Menenpoort.
Ernest kreeg zijn opleiding op een school in Bracondale, Norwich en in 1911 werkte hij als bankbediende. In 1913 emigreerde hij naar Canada. Ernest reisde in maart 1913 naar Kerrobert in Saskatchewan, een nieuwe stadje in aanbouw in de Canadese prairies, langs de Canadian Pacific Railway, waar hij land had gekocht. Tegen de tijd dat hij in februari 1916 in dienst trad, was hij er onder-sheriff geworden.
Ernest kreeg een opleiding tot seiner. In augustus 1917 werd hij uiteindelijk aangenomen door het 19de bataljon (Central Ontario Regiment). In november 1917 werd het 19de ingezet bij Passendale. Al sinds 1915 speelde het Britse opperbevel met het idee om een doorbraak in Vlaanderen te forceren. Maar de Duitsers waren voorbereid. Een netwerk van bunkers beheerste het slagveld. Na wekenlang ploeteren door de modder vervoegden Nieuw-Zeelanders, Australiërs en Zuid-Afrikanen de uitgeputte Britse divisies. Er werd even vaart gemaakt, maar toen stokte de aanval weer. Voor de legerleiding was het stoppen van het offensief, hoeveel levens dat ook zou sparen, geen optie. Een overwinning, zelfs een symbolische overwinning, was van levensbelang. Veldmaarschalk Haig's oog viel op Passendale. Het stukgeschoten dorpje bovenop de West-Vlaamse heuvelrug was sinds 1914 in Duitse handen en hed mythische proporties aangenomen.
Om die prijs te winnen, wendde Haig zich tot de Canadezen. Op de koude ochtend van 6 november namen de Canadezen de ruïnes van Passendale in. Op 10 november voerden de Canadezen hun laatste grootschalige aanval van het offensief uit door de hoogten ten noorden van Passendale in te nemen. De Canadezen wonnen de prijs, maar de verliezen waren onnoemelijk zwaar.
Ernest werd gedood op 10 november 1917. Volgens militaire documenten: "werd hij onmiddellijk gedood tijdens een bombardement in de ochtend van 10 november 1917, terwijl hij uitrustte op de weg Passendale - Zonnebeke." Ernests familie kreeg later te horen dat hij door een granaat werd getroffen terwijl hij boven op een paal stond om telegraafkabels te repareren. Ernest werd begraven langs de Passendale - Broodseinde weg. Zijn stoffelijk overschot werd niet geïdentificeerd en hij wordt herdacht op de Menenpoort.
Bronnen 7
|
Carleton Rode Archive https://www.carletonrodearchive.com/life-stories/ernest-colman/ Gebruikte bronnen |
|
Census Returns of England and Wales, 1911 (The National Archives, Kew (TNA), RG14). https://www.nationalarchives.gov.uk/ Gebruikte bronnen |
|
Cook T., Shock Troops: Canadians fighting the Great War 1917-1918. Volume II (Toronto, Penguin Canada, 2008) 316-364. Gebruikte bronnen |
|
Edmonds J.E. & Litt D. History of the Great War Based on Official Documents by Direction of the Historical Section of the Committee of Imperial Defence: Military operations France and Belgium, 1917. Volume II (London, Imperial War Museum, 1993) 346-358. Gebruikte bronnen |
|
Personnel Records of the First World War (Library and Archives Canada, Ottawa (LAC) RG 150, Accession 1992-93/166, Box 1860 - 40). https://library-archives.canada.ca/ Gebruikte bronnen |
|
War Graves Registers: Circumstances of Death (Library and Archives Canada, Ottawa (LAC), RG 150, 1992-93/314; Volume Number: 165). https://library-archives.canada.ca/ Gebruikte bronnen |
|
War Graves Registry: Commonwealth War Graves (Library and Archives Canada, Ottawa (LAC): RG150, 1992-1993/314, Box 39-244; Box: 57). https://library-archives.canada.ca/ Gebruikte bronnen |
Meer informatie 4
|
Commonwealth War Graves Commission Database https://www.cwgc.org/find-records/find-war-dead/casualty-details/922949 |
|
Namenlijst (In Flanders Fields Museum) https://namenlijst.org/publicsearch/#/person/_id=ba9530cc-9874-4394-a279-67cc264c7e07 |
|
The Canadian Virtual War Memorial https://www.veterans.gc.ca/eng/remembrance/memorials/canadian-virtual-war-memorial/detail/922949 |
|
Lives of the First World War (Imperial War Museum) https://livesofthefirstworldwar.iwm.org.uk/lifestory/5528493 |